تملیک آنادارکو توسط شورون به ارزش 50 میلیارد دلار
شرکت آمریکایی شورون (Chevron) اعلام کرد که با شرکت نفتی آنادارکو (Anadarko) برای خرید سهام آن به توافق رسیده است. در این معامله که قرار است به دو صورت نقدی و سهام انجام شود، ارزش هر سهم 56 دلار تعیین شده است. بنابر توافق اعلام شده، سهامداران آنادارکو در ازای هر سهم 0.3869 سهم و 16.25 دلار به صورت نقدی دریافت خواهند کرد. ارزش نهایی مخاطرهپذیری این معامله 50 میلیارد دلار است.
این معامله باعث میشود شورون بیش از پیش قدرتمند گردد. ترکیب داراییهای اصلی و با کیفیت بالای آنادارکو و پورتفولیوی سودمند شورون، موقعیت این شرکت را در حوزه نفتی پرمیان (Permian) تقویت کرده و باعث توانمندی آن در بخش آبهای عمیق خلیج مکزیک میشود. به علاوه کسبوکار حوزه LNG شورون را تقویت کرده و با ادغام داراییها، نیروها و فرصتها میتواند شرکتی قوی در کلاس جهانی را ایجاد کند.
از مزایا و منافع این طرح میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- سازگاری راهبردی قوی: داراییهای آنادارکو سود شورون را در حوزههای شیل، آبهای عمیق و LNG افزایش خواهد داد. این کار همچنین سبب ایجاد کریدوری به عرض 75 مایل در منطقه دلاور (Delaware) میشود که جایگاه شورون به عنوان تولیدکننده در پرمیان را توسعه خواهد داد. منطقه آبهای عمیق خلیج مکزیک در اختیار شورون قرار گرفته و منبعی برای تولید LNG در موزامبیک بدست خواهد آورد. تولید از این منطقه بسیار صرفه اقتصادی بالایی دارد و به بازارهای عمده مصرف نزدیک است.
- همافزایی چشمگیر عملیاتی و سرمایهای: این تملیک هزینههای مالیاتی و سرمایهای را در طول دوره یک ساله 1 میلیارد دلار کاهش خواهد داد.
- افزایش نقدینگی و درامد هر سهم: شورون پیشبینی میکند که ارزش هر سهم متناسب با افزایش بهای نفت در آینده رشد خواهد یافت و به 60 دلار میرسد.
- پورفولیوی سودآور: شرکت شورون قصد دارد که بین سالهای 2020 تا 2022 بین 15 تا 20 میلیارد دلار از داراییهای سرمایهای خود را خرج کاهش بدهی و بازگشت سرمایه نقدی اضافی به سهامداران کند.
شکل زیر منقطه دلاور (Delaware) از حوزه پرمیان را نشان میدهد. در این شکل منطقه آبی رنگ مربوط به شرکت شورون و منطقه قرمز مربوط به آنادارکو است.
شرکت شورون قصد دارد که تولید خود از منابع غیرمتعارف را تا پایان سال 2020 به 600 هزار بشکه در روز و تا پایان 2023 به 900 هزار بشکه در روز برساند.
شرکت آنادارکو “شیرینترین نقطه” حوزه پرمیان را در اختیار دارد که تولید از آن بسیار به صرفه است. انتظار میرود شرکتی جدید که ایجاد خواهد بتواند تولید را تا سال 2025 به 1.6 میلیون بشکه در روز برساند.
توسعه و پیشرفت تکنولوژیهای حفاری و فرکینگ در ده ساله گذشته سبب شده است که ضمن افزایش تولید منطقه پرمیان از کمتر از 1 میلیون بشکه در روز به روزانه بیش از 4 میلیون بشکه، ریسک تولید از منطقه نیز کاهش یابد و تولید در عدد 45 دلار بر هر بشکه کاملا اقتصادی شود.
شرکت آنادارکو همچنین به داراییهای مربوط به خطوط لوله فراوانی دسترسی دارد که در مسیر افزایش تولید شورون را حمایت خواهد کرد.
تملیک آنادارکو توسط شورون پس از تملیک BG توسط رویال داچ شل در سال 2015 به ارزش 53 میلیارد دلار، بزرگترین تملیک محسوب میشود.
موسسه وودمکنزی (WoodMackenzie) معقتد است شورون حالا دیگر به جمع فوقستارهها پیوسته است و گروه سه شرکتی اکسون، شل، و بی پی اکنون به چهار شرکت تبدیل میشود.
بررسی موارد ذکر شده در بالا میتواند حاوی پیامهایی باشد.
نخست آنکه صنعت نفت همچنان جایگاه خود را در بازار انرژی حفظ خواهد کرد. برای رسیدن به پیک تقاضا هنوز راهی طولانی در پیش است و احتمالا تا قبل از 2030 شاهد آن نخواهیم بود. بنابراین مواردی که درباره گسترش وسایل نقلیه الکتریکی و افت تقاضا در پی آن مطرح میشود آنچنان واقعی نیستند.
در وهله دوم میتوان به نگرانی درباره آینده گاز طبیعی اشاره کرد. در سالهای اخیر فضایی ایجاد شد که توجه سرمایهگذاران را به سمت تولید گاز طبیعی به عنوان سوخت پاک معطوف کرد. این اقدام که به دنبال نگرانیها درباره محیط زیست و تولید آلایندهها صورت گرفت سبب شد که بسیاری از کارشناسان درباره میزان سرمایهگذاری در اکتشاف و تولید نفت هشدار دهند و شرایط را مناسب ارزیابی نکنند. پس از این دوری، اقدام شورون میتواند بار دیگر توجهات را به تولید نفت جلب کند.
با توجه به اهمیت بخش برق و توسعه تکنولوژیهای تولید برق از انرژیهای تجدیدپذیر، قدرت رقابت گاز طبیعی در حال کاهش است و چنین اقداماتی میتواند وضعیت بهتری را برای نفت رقم بزند.
حرکت شرکتهای نفتی به سمت تولید از میادین ارزانتر را میتوان به عنوان سومین پیام در نظر گرفت. جهان با کمبود ذخایر نفتی مواجه نیست ولی در بسیاری از نقاط با مسائل سیاسی در چالش است.
تحریم ایران، جنگ در لیبی، خطرات فیزیکی در عراق و سوریه، موانع قانونی آمریکا علیه روسیه، فساد نیجریه، مالکیت دولتی عربستان و درگیریهای داخلی ونزوئلا مثالهایی از ناتوانی در افزایش تولید در جهان هستند.
در این میان شورون منابع نفتی ارزان در آمریکا را انتخاب کرده است که میتواند بدون دردسر زیاد برای آن تولید ثروت کند.
