اقتصاددان و عضو هیات علمی دانشگاه علامه اعتقاد دارد که برای بهره‌وری از نفت باید ارتباط کشور با دنیا ارتباطی تعاملی باشد.
محمد قلی یوسفی در همین رابطه در گفت‌وگویی کوتاه با «نفت‌ما» اظهار داشت: اینکه هر کشوری باید در تجارت‌جهانی حضوری گسترده داشته باشد، اصلی اصولی است که بی‌توجهی به آن با هر استدلالی که باشد، هزینه‌ساز خواهد بود. هزینه‌هایی که جبران‌شان بخش زیادی از پتانسیل کشورها را به هدر خواهد داد. به‌همین
دلیل باید تلاش شود، رابطه با کشورها مخصوصا کشورهایی که در اقتصاد جهانی حرف‌های زیادی برای گفتن دارند، رابطه‌ای توام با منفعت دوجانبه برقرار کنیم.
او ادامه داد: در واقع مناسبات اقتصادی در یک بازار بر اساس منفعت توامان است. نمی‌شود کشورها را مجبور به این کرد کالایی از ما خریداری کنند یا کالایی را به ما بفروشند. معلوم است، آنها منافع خود را بررسی کرده و بر اساس شرایط خود تصمیم می‌گیرند. اگر ببینند یک تجارت برای‌شان مشکل‌ساز و پرهزینه است، این کار را نمی‌کنند. مساله این است که ایران به دلایل مختلف در تحریم بین‌المللی قرار گرفته است.
قلی‌یوسفی با اشاره به تحریم نفت توسط آمریکا ادامه داد: آمریکا به عنوان یک کشور قدرتمند از نظر اقتصادی و با نفوذ از نظر سیاسی در سطح بین‌المللی، به کشورها اعلام کرده نفت ایران را تحریم می‌کند و کشورهایی
که بخواهند با ایران تجارت کنند هم تحریم می‌شوند. در این صورت هر نوع همکاری با ایران برای کشورهای دیگر هزینه‌بر می‌شود، بنابراین آنها یک حساب هزینه و منفعت می‌کنند و وقتی ببینند هزینه بیشتر است، این کار را انجام نمی‌دهند تا این سئوال برای ما طرح شود که در چنین شرایطی چه نوع مدیریتی لازم است تا اقتصادمان را در وضعیت تحریم مدیریت کنیم.
این تحلیلگر اقتصادی همچنین با اشاره به کاهش فروش نفت در بازار جهانی گفت: این درست که فروش بالای ۲ میلیون بشکه نفت ایران به آمار پایین زیر ۵۰۰ هزار بشکه رسیده است که خب! درآمدهای ارزی کشور هم به شدت کاهش یافته است، اما سئوال این است «چرا وقتی نفت‌مان هم فروش می‌رفت، مشکلات عدیده اقتصادی داشتیم؟» با نگاهی موشکافانه به این نتیجه می‌رسیم که مشکل ما در واقع کاهش میزان درآمد
نیست. مشکل این است که نظام مدیریتی‌مان در مدیریت منابع مالی ناکارآمد است و تا این معضل حل نشود، دلارهای نفتی هر چقدر هم بیشتر شوند، نمی‌توانیم به ترمیم فضای اقتصادی امید داشته باشیم.
محمد قلی یوسفی در پایان صحبت‌هایش گفت: اینکه ما کشوری نفت‌خیز هستیم و می‌توانیم با فروش نفت درآمدهای کلانی را به دست بیاوریم، فی‌نفسه اتفاق خوبی است. اما همین درآمدی که لازم نیست، برایش زحمت زیادی بکشیمَ، باعث شده تا به‌نوعی تنبل شویم و لازم ندانیم که برای جهش اقتصادی کارهای دیگر را هم پیگیری کنیم. در حالی فقط نگاه‌مان را به دلارهای نفتی دوخته‌ایم که همین نفت را می‌توانیم در داخل به فراورده‌های نفتی تبدیل کرده و محصولات به‌دست آمده را با بهایی گزاف صادر کنیم و در نتیجه، منابع مالی بیشتری را به خزانه کشور تزریق کنیم. شرح این شرایط نشانگر این است که وزارت نفت اعتقادی به ایجاد ارزش افزوده از نفت ندارد و نفتی که به واقع نعمت است، برای ما دردسر شده است.